Skąd się wzięła nazwa Sokoli Las (Falkenwalde)
- Szczegóły
Dawno, dawno temu była osada, która nie miała nazwy. Położona była w środku Puszczy Wkrzańskiej. Żył w niej Hrabia von Abel ze swoją żoną Martą.
Pewnego razu hrabia zaprosił gości na polowanie. Nakazał swojemu sokolnikowi młodemu Fabianowi, przygotować najlepszego sokoła do łowów. Po przybyciu gości, najpierw odbyło się przyjęcie, a potem uczestnicy wsiedli na konie i kazali swoim sokolnikom wypuścić sokoły. Wszyscy ruszyli w puszczę na polowanie.
Po powrocie z polowania okazało się, że nie wrócił hrabia. Bardzo zaniepokojeni goście szukali von Abla, ale go nie znaleźli. Sokolnik Fabian, wpadł na genialny pomysł i wypuścił najbardziej oswojonego sokoła na poszukiwania hrabiego. Sokół latał na puszczą dopóki nie wypatrzył von Abla. Niestety zobaczył też w oddali wilki, które zbliżały się do leżącego na ziemi rannego hrabiego. Sokół jak najszybciej poleciał do Fabiana i pokazywał swoimi ruchami, że jest bardzo zaniepokojony. Sokolnik znając swojego sokoła wiedział, że musiał zobaczyć coś bardzo zatrważającego i że natychmiast trzeba za nim ruszać. Wraz z kilkoma myśliwymi wsiedli na konie i pognali za sokołem. Gdy dotarli do von Abla, otaczały go już wilki. Myśliwi zaczęli do nich strzelać, ratując w ten sposób życie hrabiego. Goście i ranny hrabia wrócili na dwór. Wtedy von Abel zapytał, kto wysłał sokoła ponieważ widział, jak nad nim krążył. Sokolnik oznajmił, że to on puścił najbardziej oswojonego i mądrego ptaka, żeby przeszukał puszczę. Bardzo uradowany Hrabia von Abel za to, że Fabian uratował mu życie, pozwolił mu nazwać miejsce, w którym mieszkają. Zachwycony młodzieniec nazwał osadę Sokolim Lasem (Falkenwalde) na cześć sokoła, który uratował życie hrabiemu.
Do dzisiejszego dnia, nad Puszczą Wkrzańską można zauważyć latające sokoły, które mają tu bardzo dobre warunki do życia, a tu i ówdzie można znaleźć ślady wilków, tylko po dworze hrabiego nie pozostał już nawet jeden kamień.
Legendę opracowała
1 Tanowska Drużyna Harcerska "Sokoły"
Legenda o Gunicy
- Szczegóły
Niedaleko wsi Tanowo płynie mała rzeczka o nazwie Gunica.
Dawno, dawno temu, ta rzeczka była dosyć dużą rzeką ze stromymi klifami. Równie dawno temu, na terenach dzisiejszego Tanowa żył sobie prosty człowiek, który nazywał się Jan Gunica. Mieszkał w małym drewnianym domu ze swoją żoną i psem. Któregoś pięknego dnia Jan Gunica kopał rów na pobliskim polu. Po paru godzinach kopania, gdy właśnie miał zrobić sobie przerwę, uderzył łopatą w coś ciężkiego. Zaczął grzebać w ziemi i już po chwili miał w rękach dużą, złotą monetę. Na monecie była wyryta mapa. Gunica nie wiedział co ma zrobić: czy powiedzieć żonie o monecie, czy iść tam, gdzie pokazuje mapa. Postanowił jednak pójść ale najpierw musiał się solidnie przygotować, by wyruszyć i znaleźć coś, co było ukryte na końcu tej mapy.
Minęło parę dobrych miesięcy nim Jan znalazł skarb. Było to kilkanaście ogromnych skrzyń wypełnionych po brzegi złotem i kosztownościami. Znalazca skarbu zabrał tyle kosztowności, ile był w stanie unieść i wrócił do domu. Po resztę skarbu przysłał wynajętych ludzi. Gdy cały skarb znalazł się w domu Gunicy, dowiedział się o nim pewien bardzo bogaty i chciwy mężczyzna, który postanowił ukraść to złoto. Gunica jednak był sprytniejszy i schował go w bezpieczne miejsce, do którego narysował mapę. I o tym jednak dowiedział się chciwiec. Ukradł mapę Janowi i zaczął uciekać w stronę rzeki ze stromymi klifami. Okradziony Gunica po chwili gonitwy dopadł złego mężczyznę i zaczęli się szarpać. Podczas szamotaniny złodziej spadł ze stromego klifu na kamienie i zginął na miejscu. To sprawiło, że Gunica uświadomił sobie, iż skarb jest zbyt dużą pokusą, więc postanowił go rozdać po równo wszystkim mieszkańcom pobliskich wsi. Tak też uczynił.
Obdarowani ludzie po otrzymaniu złota i zapoznaniu się z historią o bogatym chciwym człowieku, postanowili nadać rzece nazwę Gunica na cześć Jana Gunicy. Chcieli aby czyn jakiego dokonał został w pamięci ludzi na zawsze, nawet po ich śmierci.
Z biegiem czasu ogromna rzeka stała się małym strumykiem, ale nazwa pozostała do dziś. Mówi się także o tym, iż ten, kto wykąpie się w wodach Gunicy, na zawsze pozbędzie się chciwości i zawiści.
Legendę opracowała
1 Tanowska Drużyna Harcerska "Sokoły"
Życzenia
- Szczegóły
Zdrowych, pogodnych Świąt Wielkanocnych, przepełnionych wiarą, nadzieją i miłością.
Radosnego, wiosennego nastroju,
serdecznych spotkań w gronie rodziny
i wśród przyjaciół oraz wesołego "Alleluja"
składa
Rada Sołecka